Samen groeien

Veiligheid

| Blog Mark van der Pol

 

NOS en het AD van vorige week vrijdag: ‘Een op de zes kinderen leeft in een oorlogssituatie’. Je weet het, maar toch schrik je ervan. Althans, ik wel. Wij leven in een westerse bubbel, maken ons druk om lage internetsnelheid, het aantal kalfjes dat aan een koe wordt toegeschreven en Sven die zesde wordt. Kun je je voorstellen? 1 op de 6!? dat is 16,6%; 4 tot 6 kinderen uit iedere schoolklas, in totaal 293 miljoen kinderen…

In de eerste zeven weken van dit jaar zijn er, in een westers land dat niet in oorlog is, al acht schietpartijen geweest op scholen. In Parkland, Florida lieten zeventien mensen het leven toen een gek om zich heen begon te schieten. Op Valentijnsdag. De naam van de plaats en de dag wordt cynisch. De dader was eerder van school gestuurd omdat hij agressief gedrag vertoonde.

Veiligheid is een vreemd begrip. Als je bovenstaande leest en je denkt aan de Betuwe en Buren … Lieflijke dorpjes, landelijke weggetjes, zo meteen weer de bloesems. En ook bij ons is veiligheid een ‘ding’. Een poosje geleden hadden twee kinderen op een school van ons ruzie. Ouders op hoge poten naar de leerkracht, de directeur en het bestuur: nu is de maat vol. Of een leerkracht, die aangeeft dat hij zich niet veilig voelt om iemand aan te spreken die de school ondersteund.

De ene veiligheid staat in schril contrast met de andere. Maar een veilig gevoel blijft een voorwaarde om goed te kunnen leren en te functioneren.

En wat doen we eraan? Bagatelliseren is niet goed; iedereen gaat over zijn eigen gevoel en uitspraken als ‘je moet niet bang zijn’ neem ik niet meer serieus sinds er krokodillen onder mijn bed zaten. De ouders van een van de ruziënde kinderen heeft aangifte gedaan. De ander eiste dat het andere kind verwijderd zou worden. Polarisatie helpt in ieder geval niet.

Veiligheid gaat over beleving. Niemand kan veiligheid garanderen, maar we willen wel die garantie. En ouders willen die garantie wel. Het ‘ik-je’ in de NRC van 17 februari:
Half elf ’s avonds. Op station Gouda gaan de zojuist uitgestapte treinpassagiers via een trap naar beneden, naar de uitgang. Onderaan heeft de politie met een rood-wit lint een hoekje afgeschermd. Een geüniformeerde man en vrouw staan er wat ongemakkelijk bij. In de hoek staat een kennelijk onbeheerd aangetroffen rugzak. Pontificaal ervoor is een kogelvrij vest neergezet. „Geen zorgen”, roept de man jolig tegen de nieuwsgierig kijkende passanten. „We hebben de zaak afgelint, dus er kan niets gebeuren.” (Theo Haerkens)

De onderwijsinspectie kwam een poosje geleden op een van onze scholen. Er waren nogal wat geluiden van onveiligheid. Maar kun je als school alles oplossen? Moet je alles oplossen? Ook als de ruzie en onveiligheid vanuit het dorp de school binnen komt? Als ouders het niet zelf op kunnen lossen, moeten wij dat dan voor hen doen? De inspecteur: “De school doet meer dan genoeg om de veiligheid te waarborgen, de ouders mogen blij zijn”. Dit gaat overigens over dezelfde school waar die kinderen onlangs ruzie hadden.

Maar wat dan? Opstaan! Zeg wat je vindt, open, eerlijk, vanuit je hart. Veiligheid is ook alles durven zeggen, alles mogen zeggen; en zonder dat je daarmee de veiligheid van anderen in geding brengt. Gewaardeerd worden om wie je bent, om wat je doet, dat er naar je geluisterd wordt, dat je lekker in je vel zit. En anderen waarderen, naar ze luisteren en lekker in hun vel laten zitten. Veiligheid is wederkerig.

Na de schietpartij in Parkland staat de 17-jarige Emma Gonzalez op. Ze doet niet mee aan het polariseren, ze koopt geen wapen. Ze staat op en houdt een toespraak. Ze rekende voor dat de dertig miljoen dollar die Trump kreeg van de National Rifle Association, gedeeld door het aantal slachtoffers van schietpartijen dit jaar, inhoudt dat elk slachtoffer 5800 dollar waard is. Emma: “Als de president me zegt dat dit een tragedie is en nooit meer mag gebeuren, zal ik hem graag vragen hoeveel geld hij heeft ontvangen van de NRA.”

Doe wat je kunt, zeker in jouw klas, op jouw school en op het plein. Sta op zeg als het als jouw grens bereikt is. Open, eerlijk en uit je hart.

Recente berichten

Blog Krista van Vreeswijk

Laten we vooral niet vergeten om de successen te vieren, groot en klein!

Er wordt momenteel hard gewerkt aan ons strategische beleidsplan. We streven ernaar de komende jaren het onderwijs op onze scholen te versterken en te verbeteren. Om dit plan zo goed mogelijk af te stemmen op de behoeften van onze scholen, gaan we actief in gesprek met de verschillende teams. Hierbij staan we open voor jullie ideeën, inzichten en ervaringen, want samen bouwen we aan de toekomst van ons onderwijs.

Lees verder

Contact

BasisBuren

  • De Wetering 3
  • 4021 VZ Maurik
  • Telefoon:
  • 0344-691177
  • E-mail: info@basisburen.nl